مهدی سحابی  

Posted by: Leyla in ,

چشم انداز
با درختان پربار گلابی زرد

و بی شمار بوته های گل سرخ

در دریاچه باز می تابد.

آه، ای قوهای زیبای مست از بوس و کنار

که سر را در آب آرام و خجسته فرو می برید ...


چگونه بازخواهم یافت

در زمستان گل ها را

در زمستان گل ها را

و خورشید درخشان را

و سایه ی زمین را؟

دیوارها، سرد و خاموش، سر می افرازند

و درفش های یخ زده در باد تکان می خورند.



دوست بازیافته، فرد اولمن، مهدی سحابی



This entry was posted on ۱۷:۲۵ and is filed under , . You can leave a response and follow any responses to this entry through the اشتراک در: نظرات پیام (Atom) .

1 نظرات

نمی‌دونم اشتباه منه یا واقعاً نمی‌شه تاریخ پست‌هات رو دید.

ارسال یک نظر